Nooit meer lente.

Een stralende zon,hoge temperaturen,de natuur zou der na die harde winter een stralend voorjaar van maken,niets dan blije mensen.De laatste skireizen worden afgerond en dan slaat het noodlot toe.
22 tieners in hun mooiste levensjaar wordt samen met hun begeleiders het leven ontnomen,gans Belgie wordt in een nooit geziene rouw gedompeld.Het aanvaarden is onmogelijk,waar ging het fout.De ganse week zit ik met mijn gedachten bij deze kinderen en net als de deken van Leuven vraag ik mij af :waar zit die God nu;kan je daar wel in geloven? Zelden in mijn leven heb ik mij slechter gevoeld dan gisteren en vandaag,ik had mij voorgenomen om niet te kijken maar deed het toch.Tegen beter weten in hoop je dat er toch nog iets is na de dood want dit kan toch niet zomaar stoppen.Andere pijnlijke vaststelling is dat de wereld gewoon doordraait,een paar tienduizenden staan vandaag even stil bij de zin van het leven maar velen gaan gewoon door alsof het niets is en ook al kan je der niets meer aan veranderen,het is zo onwezenlijk,ik vind het zo erg voor die mama's en papa's,broers en zussen,... voor 28 families zal het leven nooit meer zijn als voorheen.

uit het nieuwsblad(marec)

Ik,-ook ik moet morgen de draad weer opnemen en zal stilaan weer genieten van al het moois rondom mij,ik zal mij schikken in het ritme van de eeuwige cyclus der seizoenen,maar de lente die symbool staat voor jong leven zal nooit meer zijn als voorheen.Zoals ik elke 1 mei terugdenk aan mijn pa zo zal ik elke eerste lentedag terugdenken aan dit afscheid.Zo raakt een mens doorheen zijn ganse leven alsmaar meer getekend tot hij uiteindelijk zelf aan de beurt komt.
Beste ouders,  may the force be with you!
En aan alle ingenieurs,ontwerpers,bruggen-en tunnelbouwers waar ook ter wereld wil ik dit nog kwijt:
Waarom plaats je in godsnaam een onafgeschermde muur dwars op de rijrichting,kan dat niet anders,dat is de vraag die we ons moeten stellen!