Bonen als wildbarometer.

Afgelopen maandag zijn we aan de oogst van de bonen begonnen.

Bonen zijn zo een typische teelt waarvan je-als je ze ziet staan-denkt,dat groeit hier vanzelf maar mijn ondertussen 25 jaar ervaring heeft mij geleerd dat het net één van de moeilijkste teelten is.Onkruidbestrijding wordt elk jaar moeilijker,ze kunnen niet tegen de kou,boven de 25 graden is ook al nefast,ze hebben een oppervlakkig wortelgestel,gaan snel parelen bij droogte wat heel slecht is voor de kwaliteit.Laat het nu net dat parelen zijn dat ons wild zo graag heeft.De patrijzen hebben dat onmiddellijk door en gaan naarstig op zoek naar die lekkere zaadjes ook de fazanten zijn hier verzot op.(Parelen:bij watertekort gaan de bonen onmiddellijk over tot extreme zaadvorming.Je krijgt dan ipv een sappig vlezige een droge taaie peul.)

Konijnen,- duiven in mindere mate- zijn verzot op de gehele jonge plant en kunnen al snel vrij grote oppervlakten kaal vreten.

Het meest te vrezen zijn echter de hazen.Alle hazen uit het revier zullen al snel de percelen met bonen opzoeken en knippen systematisch de net uitgekomen plantjes af.Een groot aantal hazen en een koude periode tijdens de opkomst leiden onherroepelijk tot een teeltmislukking.Een moer werpt trouwens heel graag in een bonenperceel.Haar jongen hebben hier werkelijk alles bij de hand:dekking,voedsel en water dat ze uit de doorgeknipte knoppen halen.

De laatste jaren blijkt ook dat de reekitsen heel graag de jonge blaadjes lusten en dagelijks te zien zijn op ons bonenveld.

Kortom mijn bonen geven mij op een makkelijke manier een overzicht van de wildstand in ons revier maar daartegenover staat dat ze een aardig stukje van mijne portemonnee wegvreten.
Maar ja...ze moesten maar zo lekker niet zijn zeker?!